تور سریلانکا

سریلانکا در کدام قاره است؟

کشور جزیره‌ای سریلانکا، بخشی از هندوستان است و در قاره آسیا قرار دارد. سری لانکا تاریخچه غنی و فرهنگ متنوعی دارد که تحت‌تأثیر آیین بودایی، هندو، اسلام و مسیحی بوده است. این کشور به طبیعت زیبا، جنگل‌های بارانی، مزارع چای، پارک‌های ملی و سواحل دیدنی شهرت دارد. سریلانکا همچنین یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان چای، قهوه، لاستیک و ادویه‌جات در جهان است.

تاریخته کشور سریلانکا

استانی ترین یافته های انسانی در سریلانکا یافت شده که مربوط به 34 هزار سال قبل و از بقایای انسانی است معروف به انسان بالانگودا. ساکنان کهن سریلانکا معروف به ودداهااز تبار تامیل و زیرشاخه نژاد تیره ‌پوست دراویدی بودند که در گذشته‌ای دور از هند جنوبی به شمال سری‌لانکا نقل مکان کرده اند. در سال 543 پیش از میلاد اما، سینهالی‌ها که از طوایف آریایی هند بودند به رهبری شاهزاده ویجایه از مکانی در هند به نام سینهاپورا مهاجرت را شروع کردند و به سری‌لانکا نقل مکان کردند. سینهالی ‌های آریایی محلی های این جزیره را شکست داده و آن‌ها را به جنوب رانده و خود حکومت جدیدی در شمال ایجاد کردند. از آن دوران سالیان سالیست در گیری میان این دو قبیله آغاز شد که تا چند وقت پیش هم هنوز پا برجا بود . امروزه سینهالی‌ها با بیش از 15 میلیون نفر جمعیت ، توانسته اند 75% از مردم سریلانکا را تشکیل داده و به اکثریت قالب تبدیل شوند. در قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی، بازرگانان مسلمان بیشتر از قبل در این منطقه به تجارت پرداختند و تا اوایل قرن شانزدهم میلادی به این منطقه سلطه داشتند تا این که در سال ۱۵۰۵ میلادی نواحی ساحلی سریلانکا توسط پرتغالی ها فتح شد و کنترل اوضاع رو در دست گرفتن. در سال ۱۶۵۸ میلادی هلندی‌ها توانستند جای پرتغالی ها را اشغال کنند و در سال ۱۷۹۵ انگلستان هم به همین ترتیب هلند را بیرون و جای او را پر کرد و اشغال و در سال ۱۷۹۸ آن را به مستعمره رسمی خود اضافه کرد. در سالهای جنگ جهانی اول نهضت استقلال‌طلبی در سیلان شکل گرفت که کارهای فریبنده انگلیس نتوانست این نهضت را راضی نگه دارد و که در چهارم فوریه ۱۹۴۸ سیلان به استقلال کامل رسید.

موقعیت جغرافیایی سریلانکا

کشور سریلانکا یک کشور جنوب آسیایی است و به دلیل همجوار بودن این کشور با اقیانوس هند در لیست کشورهای بسیار زیبا قرار دارد. به طور کلی این کشور شرایط مهمان نوازی بسیار عالی دارد. در این کشور بیش از ۲۱ میلیون نفر زندگی می‌کنند و مساحت آن به ۶۵ هزار و ۶۱۰ کیلومتر رسیده است. این کشور دارای شرایط آب و هوایی استوایی است و دو فصل گرم و خشک در آن دیده می‌شود. میانگین دما در این کشور بین ۲۸ الی ۳۲ درجه سانتی گراد ارزیابی شده است و به طور کلی سردترین ماه‌های سال دسامبر و ژانویه است. مردم این کشور به زبان رسمی سینهالی صحبت می‌کنند، واحد پول این کشور روپیه اعلام شده است و از نظر زمانی ۵ ساعت و نیم جلوتر از تهران است. این کشور دارای سه فرودگاه بین‌المللی است. هزینه خورد و خوراک در این کشور براساس قیمت گذاری‌های مشخص ارزیابی می‌شود. وعده‌های غذایی در رستوران‌های این کشور در دوره‌های مختلف تغییراتی از ۳۰۰ روپیه به ۲۰۰۰ روپیه داشته است. شهرهای کشور سریلانکا هر یک دارای فضای زندگی خوبی هستند به طور که زندگی در شهرهای این کشور می تواند از نظر آب و هوا و گردشگری در شرایط خوبی باشد. خورشت سبزیجات یک غذای بسیار خوش طعم از نظر مردم کشور سریلانکا است و عطر و طعمی دل انگیز دارد.

آب و هوای سریلانکا

آب ‌وهوای سریلانکا گرم و مرطوب است که بر اثر بادهایی است که از اقیانوس به سمتش می ‌وزد و نیز آب و هوای سریلانکا معمولا در تمام طول سال متعادل است اما فصل ها در واقع به خشک و مرطوب تقسیم میشوند ، اگر قصد دارید در مناطق ساحلی ساکن شوید لباس های سبک نخی کافی خواهد بود. بهترین زمان برای بازدید از سواحل غرب و جنوب از دسامبر تا مارس است و در حالی که بهترین آب و هوا در ساحل شرقی از آوریل و می تا سپتامبر است و نیز سریلانکا به سبب موقعیتی که در نزدیکی اکواتور دارد ، درجه حرارت در طول سال به نسبت ثابت باقی می ماند و مناطق ساحلی از دمای متوسط روزانه در حدود 26 تا 30 درجه سانتیگراد است که معمولا در طول داغترین بخش روز به خوبی به 30 درجه سانتی گراد می رسد و درجه حرارت با ارتفاع کاهش می یابد ، به درجه ی متوسط 18 تا 22 درجه سانتیگراد در کندی کاهش می یابد و بالاترین بخش های جزیره خنک می شود و همچنین شب ها در تپه ها هوا کاملا سرد و دمای هوا گاهی اوقات نزدیک به انجماد رطوبت میرسد و در نواحی جنوب غربی نزول درصد نزولی و تقریبا 60 تا 80 درصد در سایر نقاط جزیره افزایش می یابد. در کل، بهتر است که در ماه های دسامبر تا مارس برای سفر به این جزیره اقدام کنیم زیرا در این زمان با تعطیلات کریسمس و سال نو نیز مصادف است ، از این فرصت استفاده کنید و تعطیلات خود را در سریلانکا به سر ببرید.

جاهای دیدنی سریلانکا

سیگیرییا (Sigiriya) سیگیریا یک منطقه‌ باستانی و باروی صخره‌ای است که در شمال منطقه‌ متاله (Matale) در نزدیکی شهر دامبولا در استان مرکزی سریلانکا واقع شده است. یک ستون صخره‌‌ای عظیم به ارتفاع ۲۰۰ متر مشرف به تعدادی بنای باستانی قرار گرفته که از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این منطقه‌ تاریخی است. پادشاه کاسیاپا (Kasyapa) این منطقه را بین سال‌های ۴۷۷ تا ۴۹۵ به‌عنوان پایتخت جدید خود برگزیده است. او کاخ خود را بر فراز این صخره بنا نهاده و فضای داخلی آن را با نقاشی‌های دیواری رنگین تزیین کرده است. در یک زمین مسطح کوچک در میانه‌ راه به‌سمت این صخره، دروازه‌ای به‌شکل یک شیر بزرگ وجود دارد که این منطقه‌ باستانی نام خود را از همین دروازه گرفته است. کلمه‌ Sīhāgiri به‌معنای شیر سنگی است. این پایتخت و قصر پادشاهی پس از مرگ پادشاه متروکه شد و تا قرن چهاردهم به‌عنوان صومعه‌‌ بودایی مورد استفاده قرار می‌گرفت. سیگیریا امروزه یکی از آثار میراث جهانی یونسکو است و یکی از بهترین نمونه‌های شهرسازی زمان‌های گذشته است. بخش وسیعی از وجه غربی صخره در محدوده‌ای به طول ۱۴۰ متر و ارتفاع ۴۰ متر، نقاشی‌های دیواری رنگینی وجود دارد که این بخش از مجموعه را به یک گالری بزرگ تبدیل کرده است.

معبد دندان مقدس

ری دالادا مالیگاوا (Sri Dalada Maligawa) یا معبد دندان مقدس، یک معبد بودایی در شهر کاندی (Kandy) است. این معبد در یک مجموعه‌ کاخ پادشاهی قرار گرفته که متعلق به امپراتوری کاندی بوده است. این معبد محل نگهداری دندان بودا است. از زمان‌های قدیم، این دندان مقدس نقش مهمی در سیاست این منطقه داشته است چراکه اهالی اعتقاد دارند هر کسی این یادگار مذهبی را در اختیار داشته باشد، حکومت کشور را به دست می‌گیرد. کاندی آخرین پایتخت پادشاهان سریلانکا بود و امروزه به خاطر این معبد، به‌عنوان یکی از آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. در این معبد مراسم مذهبی هنوز هم انجام می‌شود. این آیین‌های مذهبی سه بار در روز اجرا می‌شوند؛ سپیده‌دم، ظهر و شب. هر چهارشنبه‌، یک مراسم نمادین شست‌وشوی دندان برگزار می‌شود. برای شست‌و‌شو از آب معطری استفاده می‌کنند که گل‌های معطری به نام Nanumura Mangallaya در آن ریخته‌اند. معتقدند که این آب مقدس، شفابخش است و بین افراد حاضر در مراسم توزیع می‌شود. این معبد در بمب‌گذاری‌های یک گروه نظامی جدایی طلب به نام ببرهای تامیل، در سال ۱۹۹۸ آسیب دید ولی کاملا بازسازی شده است. بودایی‌های امروزی معتقدند زمانی که بودا از دنیا رفت، میان مریدانش اختلاف بزرگی ایجاد شد؛ هرکدام برای دفن جسد او نظری داشتند و نمایندگان هر کشور بودایی تلاش می‌کردند که افتخار به خاک سپردن جسد بودا را نصیب سرزمین خود کنند. اما بودای بزرگ به یک کشور خاص تعلق نداشت و یک پیشوای مذهبی بود و این بود که سرانجام به این نتیجه رسیدند که هر قسمت از بدن بودای مقدس را به یک کشور بسپارند. به این ترتیب، یکی از دندان‌های او نصیب کشور سریلانکا شد. این دندان را با تشریفات و احترام خاصی به سریلانکا آوردند و برای اینکه همه مریدانش بتوانند آن را زیارت کنند معبد عظیمی بر پا کردند و نام این معبد را معبد دندان گذاشتند.

معبد طلایی دامبولا (Dambulla)

غارمعبد دامبولا که با نام معبد طلایی دامبولا هم شناخته می‌شود، در نواحی مرکزی سریلانکا واقع شده است. این مجموعه در ۱۴۸ کیلومتری شرق کلمبو (Colombo) و ۷۲ کیلومتری شمال کاندی واقع شده است. معبد طلایی دامبولا در سال ۱۹۹۱، در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت. دامبولا بزرگ‌ترین مجموعه‌ معابد غاری در سریلانکا است که به‌خوبی حفظ و نگهداری شده‌اند. این صخره ۱۶۰ متر بلندی دارد. در نواحی اطراف، بیش از ۸۰ غار ثبت شده وجود دارد. بیشتر جاذبه‌های این مجموعه حوالی پنج غار قرار دارند. این جاذبه‌ها شامل نقاشی‌های دیواری و تندیس‌های متعدد است. این نقاشی‌ها و تندیس‌ها همگی مرتبط با گاتاما بودا (Gautama Buddha) و زندگی او هستند. درمجموع ۱۵۳ تندیس بودا، سه تندیس از پادشاهان سریلانکا و چهار تندیس از الهه‌ها و خدایان در این مجموعه وجود دارد. نقاشی‌های دیواری مساحتی معادل ۲۱۰۰ کیلومتر مربع را می‌پوشانند. تصاویر دیواره‌های این غارها شامل تصاویری از اولین موعظه‌ بودا و وسوسه‌ دیو ماره (Mara) است. اهالی این منطقه پیش از ورود آیین بودایی به سریلانکا در این غارها زندگی می‌کردند چراکه بخش‌هایی از این مجموعه مکان‌هایی برای دفن اموات بوده که اکنون اسکلت‌های ۲۷۰۰ ساله در آن‌ها کشف شده است.

قله‌ آدم (Adam's Peak)

این قله در زبان محلی سری پادا (Sri Pada) یا Samanalakanda نامیده می‌شود که به‌معنای کوه پروانه است. این کوه مخروطی ۲۲۴۳ متری در نواحی مرکزی سریلانکا قرار دارد. این قله را سری پادا یعنی جای پای مقدس نامیده‌اند چون در نزدیکی قله، تخته سنگی مسطحی قرار دارد که بودایی‌ها معتقدند جای پای بودا است. پیروان آیین هندو اعتقاد دارند که این مکان، قدمگاه شیوا است و مسیحیان و مسلمانان منطقه معتقدند که این صخره، جای پای حضرت آدم (ع) یا سنت توماس است. دسترسی به این قله از طریق شش مسیر پیاده‌روی میسر است. این شش مسیر به شهرهای بزرگ ارتباط دارند و ابتدای آن‌ها با اتوبوس و وسایل نقلیه‌ عمومی قابل دسترس است. این کوه نه به خاطر ارتفاع بلکه به خاطر اهمیت مذهبی که در ادیان مختلف دارد، در دنیا مشهور است. اینجا یک مکان زیارتی مهم به‌خصوص برای بوداییان است. آن‌ها چندین ساعت مسیر دسترسی به قله را برای زیارت طی می‌کنند. بسیاری از آن‌ها برای طلوع آفتاب، خودشان را به قله می‌رسانند. کوه‌پیمایی در شب برای رسیدن به این قله تجربه‌ منحصربه فردی است. تمام مسیرها با چراغ روشن شده‌اند.

پرورشگاه فیل پیناوالا (Pinnawala)

این پرورشگاه فیل محلی برای نگهداری و حفاظت از فیل‌های آسیایی است که در دهکده‌ پیناوالا در ۱۳ کیلومتری شهر Kegalle در استان Sabaragamuwa قرار دارد. در سال ۲۰۱۱، ۸۸ فیل شامل ۳۹ فیل نر و ۴۹ فیل ماده از ۳ نسل در این مجموعه زندگی می‌کردند. این پرورشگاه به‌منظور حفاظت و مراقبت از فیل‌هایی پایه‌گذاری شد که بدون غذا، از پدر و مادر خود دور افتاده بودند و در جنگل‌های سریلانکا رها شده بودند. این مجموعه در سال ۱۹۷۵ توسط دپارتمان حفاظت از حیات وحش سریلانکا، ساخته شده است. این مجموعه ابتدا در پارک ملی Wilpattu قرار داشت و بعدها بعد از چند بار جابه‌جایی به مکان جدید منتقل شد. در حال حاضر این پرورشگاه به یکی از محبوب‌ترین جاهای دیدنی سریلانکا تبدیل شده است. گردشگران زیادی به‌خصوص خانواده‌ها برای تماشای حمام کردن و بازی فبل‌ها به این پرورشگاه سر می‌زنند. تمامی هزینه‌ ورودی دریافتی از گردشگران، صرف نگهداری از فیل‌ها می‌شود. گردشگران می‌توانند تمام مراحل نگهداری و مراقبت از فیل‌ها را که به‌طور روزانه انجام می‌شود، از نزدیک مشاهده کنند.

سخن آخر

بدیهی است که سفر کردن به جاهای ناشناخته، به یک راهنما نیاز دارد. به همین دلیل، در این مطلب به بیان برخی از نکات کلیدی درباره سفر به سریلانکا پرداختیم تا بتوانید از آن‌ها استفاده کنید و از حیاتی‌ترین مسائل مثل وضعیت آب‌وهوا و فرهنگ غذایی، اقامتگاه و... مطلع شوید.